Deus Salvum Faciat Papam Romanum, Sanctitatem Suam Leo!

Folheto Celebrativo | Festa da Apresentação do Senhor, com o Papa João


FOLHETO CELEBRATIVO
FESTA DA APRESENTAÇÃO DO SENHOR
COM O PAPA JOÃO

BÊNÇÃO E PROCISSÃO DAS VELAS

Os fiéis se reúnem em outra igreja, ou na porta da própria igreja, ou ainda, em seus lugares, como de costume. Trazem nas mãos velas acesas. O sacerdote, dirige-se ao lugar da reunião, revestido de paramentos brancos. Em lugar da casula poderá usar a capa, depondo-a no fim da procissão.
 
CANTO PARA ACENDIMENTO DAS VELAS

O LUCE RADIOSA, 
ETERNO SPLENDORE DEL PADRE,
CRISTO SIGNORE IMMORTALE.

ORA GIUNTI AL TRAMONTO DEL SOLE
ACCESA LA LUCE SERALE,
ACCLAMIAMO IL PADRE E IL FIGLIO
CON LO SPIRITO SANTO DI DIO.

O LUCE RADIOSA, 
ETERNO SPLENDORE DEL PADRE,
CRISTO SIGNORE IMMORTALE.

TI CANTIAMO, O FIGLIO DELL'UOMO, 
GENERATO PER NOI DA MARIA,
TU CHE SEI LA LUCE DEL MONDO,
HAI ASSUNTO LA CARNE E LA STORIA.

O LUCE RADIOSA, 
ETERNO SPLENDORE DEL PADRE,
CRISTO SIGNORE IMMORTALE.
 
SAUDAÇÃO

Terminado o canto de entrada, toda a assembleia, de pé, faz o sinal da cruz, enquanto o sacerdote diz:

Pres: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus + Sancti.
O povo responde:
Ass: Amen.

3. O sacerdote, voltado para o povo e abrindo os braços, saúda-o:
Pres: 
Pax vobis.
E o povo responde:
Ass: Et cum spiritu tuo.

9. O sacerdote, diácono ou outro ministro devidamente preparado poderá, em breves palavras, introduzir os fiéis na missa do dia.

EXORTAÇÃO

Pres: Irmãos e irmãs, há quarenta dias celebrávamos com alegria o Natal do Senhor. E hoje chegou o dia em que Jesus foi apresentado ao Templo por Maria e José. Conformava-se assim, à Lei do Antigo Testamento, mas na realidade vinha ao encontro do seu povo fiel. Impulsionados pelo Espírito Santo, o velho Simeão e a profetisa Ana foram também ao Templo. Iluminados pelo mesmo Espírito, reconheceram o seu Senhor naquela criança e o anunciaram com júbilo. Também nós, reunidos pelo Espírito Santo, vamos nos dirigir à casa de Deus, ao encontro de Cristo. Nós o encontraremos e reconheceremos na fração do pão, enquanto esperamos a sua vinda na glória.

BENÇÃO DAS VELAS

O sacerdote, de mãos unidas, benze as velas, dizendo:
Pres: Oremos. 
Deus, fonte e origem de toda luz, que hoje mostrastes ao Justo Simeão a luz que ilumina as nações, nós vos pedimos humildemente: santificai estas velas com a vossa + benção, e atendei as preces do vosso povo aqui reunido. Fazei que, levando-as nas mãos em vossa honra em seguindo o caminho da virtude, cheguemos à luz que não se apaga. Por Cristo, nosso Senhor.
Ao terminar, o povo aclama:
Ass: Amém.
 
O sacerdote asperge as velas com água benta e, em seguida, dá início à procissão, dizendo:
Pres: Vamos em paz, ao encontro do Senhor

CANTO PROCESSIONAL E DE ENTRADA

LUMEN AD RELEVATIONEM GENTIUM,
ET GLORIAM PLEBIS TUAE ISRAEL.

NUNC DIMITTIS SERVUM TUUM, DOMINE,
SECUNDUM VERBUM TUUM IN PACE.

LUMEN AD RELEVATIONEM GENTIUM,
ET GLORIAM PLEBIS TUAE ISRAEL.

QUIA VIDERUNT OCULI MEI,
SALUTARE TUUM.

LUMEN AD RELEVATIONEM GENTIUM,
ET GLORIAM PLEBIS TUAE ISRAEL.

QUOD PARASTI,
ANTE FACIEM OMNIUM POPULORUM .

LUMEN AD RELEVATIONEM GENTIUM,
ET GLORIAM PLEBIS TUAE ISRAEL.

GLORIA PATRI, ET FILIO
ET SPIRITUI SANCTO.

LUMEN AD RELEVATIONEM GENTIUM,
ET GLORIAM PLEBIS TUAE ISRAEL.

SICUT ERAT IN PRINCIPIO, ET NUNC ET SEMPER,
ET IN SSECULA SAECULORUM. AMEN.

LUMEN AD RELEVATIONEM GENTIUM,
ET GLORIAM PLEBIS TUAE ISRAEL.

Chegando ao altar o sacerdote o saúda e, se for oportuno, o incensa. Vai à cadeira e, se usou capa, troca-a pela casula.

HINO DE LOUVOR
11. Quando for prescrito, canta-se ou recita-se o Hino de Louvor.

Pres: GLÓRIA IN EXCÉLSIS DEO..
Ass: 
ET IN TERRA PAX HOMÍNIBUS BONAE VOLUNTÁTIS
LAUDÁMUS TE, BENEDÍCIMUS TE, ADORÁMUS TE, GLORIFICÁMUS TE
GRÁTIAS ÁGIMUS TIBI PROPTER MAGNAM GLÓRIAM TUAM
DÓMINE DEUS, REX CÆLÉSTIS, DEUS PATER OMNÍPOTENS
DÓMINE FILI UNIGÉNITE, IESU CHRISTE
DÓMINE DEUS, AGNUS DEI, FÍLIUS PATRIS
QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI,MISERÉRE NOBIS
QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI, SÚSCIPE DEPRECATIÓNEM NOSTRAM
QUI SEDES AD DÉXTERAM PATRIS, MISERÉRE NOBIS
QUÓNIAM TU SOLUS SANCTUS,
TU SOLUS DÓMINUS, TU SOLUS ALTÍSSIMUS IESU CHRISTE,
CUM SANCTO SPÍRITU: IN GLÓRIA DEI PATRIS
AMEN

ORAÇÃO DO DIA

12. Terminado o hino, de mãos unidas, o sacerdote diz:
Pres: 
Oremus.
E todos oram em silêncio, por algum tempo.
Então o sacerdote abrindo os braços reza a oração;
Deus, maiestátem tuam súpplices exorámus: ut, sicut unigénitus Fílius tuus hodiérna die cum nostræ carnis substántia in templo est præsentátus; ita nos fácias purificátis tibi méntibus præsentári. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum, in unitáte Spíritus Sancti Spiritus, per omnia saecula saeculorum.
Ao terminar, o povo aclama:
Ass: Amen.

PRIMEIRA LEITURA

13. O leitor dirige-se ao ambão para a primeira leitura, que todos ouvem sentados.

Leitor: Leitura da Profecia de Malaquias
Assim diz o Senhor: Eis que envio meu anjo, e ele há de preparar o caminho para mim; logo chegará ao seu templo o Dominador, que tentais encontrar, e o anjo da aliança, que desejais. Ei-lo que vem, diz o Senhor dos exércitos; e quem poderá fazer-lhe frente, no dia de sua chegada? E quem poderá resistir-lhe, quando ele aparecer?
Ele é como o fogo da forja e como a barrela dos lavadeiros; e estará a postos, como para fazer derreter e purificar a prata: assim ele purificará os filhos de Levi e os refinará como ouro e como prata, e eles poderão assim fazer oferendas justas ao Senhor.
Será então aceitável ao Senhor a oblação de Judá e de Jerusalém, como nos primeiros tempos e nos anos antigos.
Ao final acrescenta:
Leitor: Verbum Domini.
Todos aclamam:
Ass: Deo gratias.

SALMO RESPONSORIAL

14. O salmista ou o cantor recita o salmo, e o povo o estribilho.

— O REI DA GLÓRIA É O SENHOR ONIPOTENTE!

— “Ó portas, levantai vossos frontões! Elevai-vos bem mais alto, antigas portas, a fim de que o Rei da glória possa entrar!” 

— Dizei-nos: “Quem é este Rei da glória?” “É o Senhor, o valoroso, o onipotente, o Senhor, o poderoso nas batalhas!” 

— “Ó portas, levantai vossos frontões! Elevai-vos bem mais alto, antigas portas, a fim de que o Rei da glória possa entrar!” 

— Dizei-nos: “Quem é este Rei da glória?” “O Rei da glória é o Senhor onipotente, o Rei da glória é o Senhor Deus do universo.”

ACLAMAÇÃO AO EVANGELHO
16. Segue-se o Aleluia ou outro canto.
ALLELUIA, ALLELUIA, ALLEUIA! 
SOIS A LUZ QUE BRILHARÁ PARA OS GENTIOS, 
E PARA A GLÓRIA DE ISRAEL, O VOSSO POVO.
ALLELUIA, ALLELUIA, ALLELUIA!
 
17. Enquanto isso, o sacerdote, se usar incenso, coloca-o no turíbulo. O diácono que vai proclamar o Evangelho, inclinando-se diante do sacerdote, pede a bênção em voz baixa:
Diác: Iube, domne, benedicere.

O sacerdote diz em voz baixa:
Pres: Dominus sit in corde tuo et in labiis tuis: ut digne et competenter annunties Evangelium suum: in nomine Patris, et Filii, + et Spiritus Sancti.
O diácono responde:
Diác: Amen.

Se não houver diácono, o sacerdote, inclinado diante do altar, reza em silêncio;
Pres: Munda cor meum ac labia mea, omnipotens Deus, ut sanctum Evangelium tuum digne valeam nuntiare.

EVANGELHO

18. O diácono ou o sacerdote dirige-se ao ambão, acompanhado, se for oportuno, pelos ministros com o incenso e as velas, e diz:
Diác ou Sac: 
Dominus vobiscum.
Ass: Et cum spiritu tuo.

O diácono, ou o sacerdote, fazendo o sinal da cruz no livro e, depois, na fronte, na boca e no peito, diz:
Diác ou Sac: Lectio sancti Evangelii secundum Lucam.
Ass: Gloria tibi, Domine.

Então o diácono ou o sacerdote, se for oportuno, incensa o livro e proclama o Evangelho.
Diác ou Pres: 
Quando se completaram os dias para a purificação da mãe e do filho, conforme a lei de Moisés, Maria e José levaram Jesus a Jerusalém, a fim de apresentá-lo ao Senhor. Conforme está escrito na lei do Senhor: “Todo primogênito do sexo masculino deve ser consagrado ao Senhor”. Foram também oferecer o sacrifício — um par de rolas ou dois pombinhos — como está ordenado na Lei do Senhor. Em Jerusalém, havia um homem chamado Simeão, o qual era justo e piedoso, e esperava a consolação do povo de Israel. O Espírito Santo estava com ele e lhe havia anunciado que não morreria antes de ver o Messias que vem do Senhor. Movido pelo Espírito, Simeão veio ao Templo. Quando os pais trouxeram o menino Jesus para cumprir o que a Lei ordenava, 28Simeão tomou o menino nos braços e bendisse a Deus: “Agora, Senhor, conforme a tua promessa, podes deixar teu servo partir em paz; porque meus olhos viram a tua salvação, que preparaste diante de todos os povos: luz para iluminar as nações e glória do teu povo Israel”.
O pai e a mãe de Jesus estavam admirados com o que diziam a respeito dele. Simeão os abençoou e disse a Maria, a mãe de Jesus: “Este menino vai ser causa tanto de queda como de reerguimento para muitos em Israel. Ele será um sinal de contradição. Assim serão revelados os pensamentos de muitos corações. Quanto a ti, uma espada te traspassará a alma”. Havia também uma profetisa, chamada Ana, filha de Fanuel, da tribo de Aser. Era de idade muito avançada; quando jovem, tinha sido casada e vivera sete anos com o marido. Depois ficara viúva, e agora já estava com oitenta e quatro anos. Não saía do Templo, dia e noite servindo a Deus com jejuns e orações. Ana chegou nesse momento e pôs-se a louvar a Deus e a falar do menino a todos os que esperavam a libertação de Jerusalém. Depois de cumprirem tudo, conforme a Lei do Senhor, voltaram à Galileia, para Nazaré, sua cidade. O menino crescia e tornava-se forte, cheio de sabedoria; e a graça de Deus estava com ele.
19. Terminado o Evangelho, o diácono ou o sacerdote diz:
Diác ou Sac: Verbum Domini.
O povo aclama:
Ass: Laus tibi, Christe.

O sacerdote beija o livro, rezando em silêncio:
Per evangelica dicta deleantur nostra delicta.

HOMILIA

20. Nos domingos e festas de preceito, faça-se a homilia, também recomendável nos outros dias.

23. Inicia-se o canto do ofertório, enquanto os ministros colocam no altar o corporal, o sanguinho, o cálice e o missal.

DIFFUSA EST GRATIA IN LABIIS TUIS: 
PROPTEREA BENEDIXIT TE DEUS IN AETERNUM, 
ET IN SAECULUM SAECULI.

24. Convém que os fiéis manifestem a sua participação, trazendo o pão e o vinho para a celebração da Eucarística, ou outros dons para o auxílio da comunidade e dos pobres.

25. O sacerdote, de pé, toma a patena com o pão e, elevando-a um pouco sobre o altar, reza em silêncio:
Benedíctus es, Dómine, Deus univérsi, quia de tua largitáte accépimus panem, quem tibi offérimus, fructum terræ et óperis mánuum hóminum: ex quo nobis fiet panis vitæ.
Se não houver canto ao ofertório o povo acrescenta a aclamação:
Ass: Benedíctus Deus in sǽcula!
 
26. Em seguida, coloca a patena com o pão sobre o corporal. O diácono ou o sacerdote derrama vinho e um pouco d´água no cálice, rezando em silêncio:
Per huius aquæ et vini mystérium eius efficiámur divinitátis consórtes, qui humanitátis nostræ fíeri dignátus est párticeps.
 
27. Em seguida, o sacerdote toma o cálice e, elevando-o um pouco sobre o altar, reza em silêncio:
Benedíctus es, Dómine, Deus univérsi, quia de tua largitáte accépimus vinum, quod tibi offérimus, fructum vitis et óperis mánuum hóminum, ex quo nobis fiet potus spiritális.
Ass: Benedíctus Deus in sǽcula!
Coloca o cálice sobre o corporal.
 
28. O sacerdote, inclinado, reza em silêncio:
In spíritu humilitátis et in ánimo contríto suscipiámur a te, Dómine; et sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, ut pláceat tibi, Dómine Deus.
 
29. Se for oportuno, incensa as oferendas e o altar. Depois o diácono ou o ministro incensa o sacerdote e o povo.
 
30. O sacerdote, de pé, ao lado do altar, lava as mãos, dizendo em silêncio:
Lava me, Dómine, ab iniquitáte mea, et a peccáto meo munda me.

ORAÇÃO SOBRE AS OFERENDAS
 
31. No meio do altar e voltado para o povo, estendendo e unindo as mãos, o sacerdote diz:
Pres: Oráte, fratres: ut meum ac vestrum sacrifícium acceptábile fiat apud Deum Patrem omnipoténtem.
Ass: Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad laudem et glóriam nóminis sui, ad utilitátem quoque nostram totiúsque Ecclésiæ suæ sanctæ.
 
32. Em seguida, abrindo os braços, o sacerdote reza a oração sobre as oferendas:
Pres: Exáudi, Dómine, preces nostras: et, ut digna sint múnera, quæ óculis tuæ maiestátis offérimus, subsídium nobis tuæ pietátis impénde.  Qui vivit et regnat in saecula saeculórum.
O povo aclama:
Ass: Amen.

PREFÁCIO

Começando a Oração Eucarística, o sacerdote abre os braços e diz:
Pres: Dominus vobiscum.
Ass: Et cum spiritu tuo.
Erguendo as mãos, o sacerdote prossegue:
Pres: Sursum corda.
Ass: Habemus ad Dominum.
O sacerdote, com os braços abertos, acrescenta:
Pres: Gratias agamus Domino Deo nostro.
Ass: Dignum et iustum est.
O sacerdote, de braços abertos, continua o prefácio.
Pres:  Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Quia per incarnáti Verbi mystérium nova mentis nostræ óculis lux tuæ claritátis infúlsit: ut, dum visibíliter Deum cognóscimus, per hunc in invisibílium amorem rapiámur. Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus cumque omni milítia cæléstis exércitus hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes:

SANTO 

SANCTUS, SANCTUS, SANCTUS
DOMINUS DEUS SABAOTH.
PLENI SUNT CAELI ET TERRA GLORIA TUA.
HOSANNA IN EXCELSIS.
BENEDICTUS QUI VENIT IN NOMINE DOMINI.
HOSANNA IN EXCELSIS.

ORAÇÃO EUCARÍSTICA II

102. O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres: Vere Sanctus es, Domine, fons omnis sanctitatis.
103. Une as mãos e as estende sobre as oferendas, dizendo:
Hæc ergo dona, quǽsumus, Spiritus tui rore sanctifica,
une as mãos e traça o sinal da cruz sobre o pão e o cálice ao mesmo tempo, dizendo:
ut nobis Corpus et + Sanguis fiant Domini nostri Iesu Christi.
O sacerdote une as mãos.

104. Nas fórmulas que se seguem, as palavras do Senhor sejam proferidas de modo claro e audível, como requer a sua natureza.
Pres: Qui cum Passioni voluntarie traderetur,
toma o pão, mantendo-o um pouco elevado sobre o altar, e prossegue:
accepit panem et gratias agens fregit, deditque discipulis suis.
Mostra ao povo a hóstia consagrada, coloca-a na patena, fazendo genuflexão para adorá-la.

105. Então prossegue:
Pres: Simili modo, postquam cenatum est,
toma o cálice nas mãos, mantendo-o um pouco elevado sobre o altar, e prossegue:
accipiens et calicem iterum tibi gratias agens dedit discipulis suis.
Mostra o cálice ao povo, coloca-o sobre o corporal, e faz a genuflexão para adorá-lo.

106. Em seguida, diz:
Pres: Mysterium fidei.
O povo aclama:
Ass: Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias.

107. O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres: Memores igitur mortis et resurrectionis eius, tibi, Domine, panem vitæ et calicem salutis offerimus, gratias agentes quia nos dignos habuisti astare coram te et tibi ministrare. Et supplices deprecamur ut Corporis et Sanguinis Christi participes a Spiritu Sancto congregemur in unum.

1C: Recordare, Domine, Ecclesiæ tuæ toto orbe diffusæ, ut eam in caritate perficias una cum Papa nostro Ioannes et universo clero.

2C: Memento etiam fratrum nostrorum, qui in spe resurrectionis dormierunt, omniumque in tua miseratione defunctorum, et eos in lumen vultus tui admitte.

3C: Omnium nostrum, quǽsumus, miserere, ut cum beata Dei Genetrice Virgine Maria, beatis Apostolis et omnibus Sanctis, qui tibi a sǽculo placuerunt, æternæ vitæ mereamur esse consortes, et te laudemus et glorificemus
une as mãos
per Filium tuum Iesum Christum.

108. Ergue o cálice e a patena com a hóstia, dizendo:
Pres: Per ipsum, et chuhm ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia sǽcula sæculorum.
O povo aclama:
Ass: Amen.

ORAÇÃO DO SENHOR

125. Tendo colocado o cálice e a patena sobre o altar, o sacerdote diz unindo as mãos:
Pres: Praecéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere:
O sacerdote abre os braços e prossegue com o povo:
Ass: Pater noster, qui es in caelis: sanctificétur nomen tuum; advéniat regnum tuum; fiat volúntas tua, sicut in caelo, et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie; et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris; et ne nos indúcas in tentatiónem; sed líbera nos a malo.
 
126. O sacerdote prossegue sozinho, de braços abertos:
Pres: Líbera nos, quaesumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiae tuae adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi. 
O sacerdote une as mãos. O povo conclui a oração aclamando:
Ass: 
Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in saecula.
 
127. O sacerdote, de braços abertos, diz em voz alta:
Pres: Dómine Iesu Christe, qui dixísti Apóstolis tuis: Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: ne respícias peccáta nostra, sed fidem Ecclésiae tuae; eámque secúndum voluntátem tuam pacificáre et coadunáre dignéris.
O sacerdote une as mãos e conclui:
Qui vivis et regnas in saecula saeculórum. 
O povo responde:
Ass: Amen.
 
128. O sacerdote, estendendo e unindo as mãos, acrescenta:
Pres: 
Pax Dómini sit semper vobíscum. 
O povo responde:
Ass:
 
Et cum spíritu tuo.
 
FRAÇÃO DO PÃO

130. Em seguida, o sacerdote parte o pão consagrado sobre a patena e coloca um pedaço no cálice, rezando em silêncio:
Pres: Haec commíxtio Córporis et Sánguinis Dómini nostri Iesu Christi fiat accipiéntibus nobis in vitam aetérnam.
 
131. Enquanto isso, canta-se:
AGNUS DEI, QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI: 
MISERÉRE NOBIS.
AGNUS DEI, QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI: 
MISERÉRE NOBIS.
AGNUS DEI, QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI: 
DONA NOBIS PACEM.
Essas palavras podem ser repetidas várias vezes, se a fração do pão se prolonga. Contudo, na última vez se diz: dona nobis pacem.
 
132. O sacerdote, de mãos unidas, reza em silêncio:
Pres: Dómine Iesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntáte Patris, cooperánte Spíritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificásti: líbera me per hoc sacrosánctum Corpus et Sánguinem tuum ab ómnibus iniquitátibus meis et univérsis malis: et fac me tuis semper inhaerére mandátis, et a te numquam separári permíttas.juízo e condenação; mas, por vossa bondade, sejam sustento e remédio para a minha vida.
 
133. O sacerdote faz genuflexão, toma a hóstia, elevando-a sobre a patena, diz em voz alta, voltado para o povo:
Pres: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. Beáti qui ad cenam Agni vocáti sunt.
E acrescenta, com o povo, uma só vez:
Ass: Dómine, non sum dignus, ut intres sub téctum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea.

COMUNHÃO
134. O sacerdote, voltado para o altar, reza em silêncio:
Corpus Christi custódiat me in vitam aeternam.
Comunga o Corpo de Cristo.
Depois, segura o cálice e reza em silêncio:
Ab Sanguis Christi custódiat me in vitam aeternam.
Comunga o Sangue de Cristo.

135. Toma a patena ou o cibório e, mostrando a hóstia um pouco elevada aos que vão comungar e diz a cada um:
Corpus Christi.
O que vai comungar responde:
Amen.
O diácono, ao distribuir a sagrada comunhão, procede do mesmo modo.

136. Se houver comunhão sob as duas espécies, observe-se o rito prescrito.

137. Enquanto o sacerdote comunga do Corpo de Cristo, inicia-se o canto da comunhão.
 
RESPONSUM ACCEPIT SIMEON A SPIRITU SANCTO, 
NON VISURUM SE MORTEM, NISI VIDERET CHRISTUM DOMINI.

NUNC DIMITTIS SERVUM TUUM, DOMINE,
SECUNDUM VERBO TUUM IN PACE.

RESPONSUM ACCEPIT SIMEON A SPIRITU SANCTO, 
NON VISURUM SE MORTEM, NISI VIDERET CHRISTUM DOMINI.

138. Terminada a comunhão, o sacerdote, o diácono ou acólito purifica a patena e o cálice.
Enquanto se faz a purificação, o sacerdote reza em silêncio:
Quod ore súmpsimus, Dómine, pura mente capiámus, et de múnere temporáli fiat nobis remédium sempitérnum.

139. O sacerdote pode voltar a cadeira. É aconselhável guardar um momento de silêncio ou recitar algum salmo ou canto de louvor.

ORAÇÃO DEPOIS DA COMUNHÃO

140. De pé, junto à cadeira ou ao altar, o sacerdote diz:
Pres:
 
Oremus.
E todos, com o sacerdote, rezam algum tempo de silêncio, se ainda não o fizeram. Em seguida o sacerdote abrindo os braços diz a oração:
Quǽsumus, Dómine, Deus noster: ut sacrosáncta mystéria, quæ pro reparatiónis nostræ munímine contulísti, intercedénte beáta María semper Vírgine, et præsens nobis remédium esse fácias et futúrum. Per Christum Dominum nostrum.
O povo aclama:
Ass: Amen.

141. Se for necessário, façam-se breves comunicações ao povo.
 
BENÇÃO FINAL

142. Segue-se o rito de despedida. O sacerdote, abrindo os braços, saúda o povo:
Pres: Dominus vobiscum.
O povo responde:
Ass: 
Et cum spiritu tuo.

O diácono diz:
Diác: Inclinate vos ad benedictionem.

O sacerdote abençoa o povo, dizendo:
Pres: Et benedictio Dei omnipotentis, Patris + et Filii +, et Spiritus + Sancti, descendat super vos et maneat semper.
Ass: Amen.
 
143. Depois, o diácono ou o próprio sacerdote diz ao povo, unindo as mãos:
Pres ou Diác: Ite in pace, glorificando vita vestra Dominum.
O povo responde:
Ass: Deo gratias.


CANTO FINAL

Alma Redemptoris Mater


ALMA REDEMPTORIS MATER
QUAE PERVIA CAELI PORTA MANES ET STELLA MARIS
SUCCURRE CADENTI SURGERE QUI CURAT POPULO
TU QUAE GENUISTI NATURA MIRANTE
TUUM SANCTUM GENITOREM
VIRGO PRIUS AC POSTERIUS
GABRIELIS AB ORE SUMENS ILLUD AVE
PECCATORUM MISERERE